شانزدهمین نشست از سلسله نشست‌های «زبان‌شناخت» با موضوع «خط فارسی و عملکرد نهادهای متولی» به همت دفتر پاسداشت زبان فارسی حوزۀ هنری و با حضور جمشید سرمستانی، مدرس ویرایش در دانشگاه و پژوهشگر حوزۀ خط فارسی و مهدی صالحی، مجری،کارشناس این سلسله نشست‌ها در حوزۀ هنری برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی حوزه هنری، در ابتدای این جلسه، مهدی صالحی مجری،کارشناس نشست، با اشاره به اینکه تمدن با خط شروع شده و یکی از مؤلفه‌های تولید و حفظ فرهنگ است، گفت: حکمرانان تمدن اسلامی همواره از خط استفاده کرده و مؤلفۀ مهم فرهنگ اسلامی، خط آن است. از قضا این خط نیاکانی و امروزین فارسی ما را، ایرانی‌ها تولید کرده و به تاجران عرب آموزش داده بودند و همین خط در دورۀ تمدن اسلامی وارد کوفه شد و با عنوان خط کوفی در سراسر تمدن اسلامی انتشار یافت.
صالحی با بیان اینکه ایرانیان سهم جدی، اثربخش و انکارناپذیری در تولید و توسعۀ دانش‌ها و به‌کارگیری هنری این خط داشتند در خصوص اهمیت خط فارسی اظهار کرد: تمامی جلوه‌های فرهنگ اسلامی- ایرانی با خط فارسی عجین شده و اگر با رویکرد دقیق باستان‌شناسانه نگاه کنیم، قرآن با خط ایرانیان که مسلمانان از آن استفاده می‌کرده‌اند، نوشته شده است. از این خط در تمدن اسلامی استفاده می‌شده و این افتخاری برای همۀ ما ایرانیان است.
وی افزود: این خط ذوق عامه را هم تقویت می‌کرده و با رویکرد هنرمندان ایرانی در هنر و توجه به بازنمایی عالم مثال در هنر و معماری، جلوه‌ای از عالم مثال ایرانیان در خط نستعلیق نمایان شده است.
خط خوش در جامعۀ ما یکی از محورهای مهم آموزش بوده
صالحی در ادامه با اشاره به تحول در آموزش خط خوشنویسی توسط انجمن خوشنویسان نوین ایران، به ماجرای مقابلۀ انجمن خوشنویسان سنتی با انجمن خوشنویسان نوین ایران پرداخت و گفت: خط خوش در جامعۀ ما مایۀ آبرو و یکی از محورهای مهم آموزش بوده است و در واقع آب‌باریکه‌ای برای وصل‌شدن به ریشه‌های فرهنگ. مخزنی بوده که ریشه‌ها را نمناک نگه می‌داشته؛ اما امروزه هیچ مزیتی به حساب نمی‌آید و در آموزش و ترویج آن، کوتاهی و قصور و تقصیر واقعاً بارز است.
وی در ادامه به بی‌توجهی وزارت آموزش‌و پرورش اشاره کرد و افزود: این وزارتخانه دیگر روی خط تکیه نمی‌کند و در پژوهشی که غفوری دربارۀ کتاب‌های درسی انجام داده، نشان داده که در کتاب‌های درسی، خط تحریری در حال از بین رفتن است. امروزه به بهانۀ شیوه‌های جدید آموزش، به بچه‌ها مشق شب نمی‌دهند. همین کار باعث می‌شود توان نوآموزان در آموختن خط و زبان کمتر شود. البته در دفاع از حذف مشق شب، دیدگاه‌هایی شبه‌علمی و غیربومی هم مطرح کرده‌اند که کاملاً مخدوش و ردشده است. جدا از این، آموزش‌ها درحوزۀ آموزش خط هم ناپخته شده و نایکدستی‌هایی در خطوط مدارس مشهود است.
۳۷ ایراد کتاب دستور خط فارسی
در بخش بعدی این نشست، جمشید سرمستانی، مدرس ویرایش در دانشگاه و پژوهشگرحوزۀ خط فارسی با تأکید بر این نکته که سخنانش گلایه‌مندی از شخص یا نهادی نیست، گفت: در مقطعی فکر کردم که شیوه‌ها و قوانینی که بتواند تمام پرسش‌ها و نیازهای نگارشی را برطرف کند وجود ندارد. بنابراین، دست به‌کار نوشتن شیوه‌نامه‌‌ای جامع برای این منظور شدم. پس از حدود ۱۰ سال، یعنی در سال ۱۳۸۷، این تلاش‌ها به‌ثمر نشست و کتاب «شیوه‌نامه و املانامۀ جامع خط فارسی» و چند سال بعد کتاب «قواعد جامع املای فارسی» به‌چاپ رسید. این کتاب‌ها مبنایی برای بررسی و نقد کتاب دستور خط فرهنگستان شد.
وی در ادامه به تاریخچه‌ای از نامه‌نگاری‌هایش با فرهنگستان زبان و ادب فارسی مبنی بر تدوین دستور خطی مناسب برای خط فارسی پرداخت و گفت: نخستین بار در خرداد ۱۳۸۷ طی نامه‌ای ۳۷ ایراد کتاب دستور خط فارسی را به‌اطلاع فرهنگستان رساندم. یک سال بعد در مهر ۱۳۸۸، پاسخی از فرهنگستان دریافت کردم که متأسفانه برطرف‌کنندۀ ایرادهای مطرح‌شده نبود. بنابراین نامه‌نگاری‌ها تا سال ۱۳۹۳ ادامه یافت که در این مدت، ۶ نامه به فرهنگستان نوشتم و ۲ پاسخ دریافت کردم که متأسفانه پاسخ دوم فرهنگستان نیز قانع‌کننده نبود. پاسخ‌ها از نظر من مستدل و علمی نبود و بسیاری از آنها پاسخی به این پرسش بود که «چرا این ایرادها وجود دارد؟»
این پژوهشگر حوزۀ خط فارسی درادامه به ایرادهای مطرح‌شده که در نامه‌ها نیز وجود داشته است، پرداخت و از قواعد، تناقض‌ها و کاستی‌هایی که برای نویسندگان و ویراستاران راهگشا نیست صحبت کرد.
وی با بیان اینکه ایراد دیگر کتاب دستور خط فرهنگستان، این است که فرهنگستان راه را برای ذوق و سلیقه باز گذاشته، تصریح کرد: اگر ذوق‌ورزی‌های شخصی درجامعه بیاید، موجب اختلاف می‌شود. این در صورتی است که فرهنگستان برای این ذوق‌ها اصالت قائل شده و هنوز هم بر اِعمال آنها پافشاری می‌کند. همین نگاه موجب شده اختلاف بر سراملای برخی واژه‌ها ادامه‌دارشود. فرهنگستان املای برخی واژه‌ها را به دو صورت جایز دانسته که این وضع نیز با فلسفۀ وجودی دستور خط در تعارض است.
سرمستانی در ادامه بر ارائۀ قواعدی فراگیر برای انواع ترکیب‌ها تأکید کرد و گفت: یادگیری یک قاعده آسان است و پیشنهاد کردم که قاعدۀکلی ترکیب‌ها یا قاعدۀ دوهجایی و چندهجایی را که در کتاب «قواعد جامع املای فارسی» بیان کرده‌ام، مبنا قرار دهند؛ اما فرهنگستان با این استدلال که قواعد شما مفصل است و ایرادهایی دارد، این درخواست را رد کردند.
این مدرس دانشگاه، چابک نبودن و کندی فرهنگستان در اجرای وظایفش را یکی دیگر از ایرادهای وارد بر فرهنگستان برشمرد و عنوان کرد: به‌جای لحاظ‌کردن دیدگاه‌های مستدل و علمی، ملاحظه‌کاری‌هایی در تدوین قواعد دارند و به‌جای تجویز قاعدۀ مشخص، سعی می‌کنند افراد شاخص و مطرح را راضی نگه دارند. یعنی اغلب، جایگاه و اعتبار اشخاص را به‌جای دیدگاه‌های علمی و دقیق در نظر می‌گیرند. نکتۀ دیگر اینکه در جلسات کارگروه بازنگری، در همۀ موضوعات، نقدهای بنده را هم بررسی می‌کرده‌اند. نزدیک به ۵۰ جلسه برگزارکرده‌اند که مبنی بر دیدگاه‌های بنده بوده است؛ ولی متأسفانه جلسه‌ها و نقدها را بدون حضور بنده برگزار کرده‌اند. دعوت به مناظره را هم نپذیرفتند و اصلاً نگفتند بیا ببینیم حرف تو چیست! حتی درخواست‌هایی که برای ملاقات با آقای حداد عادل دادم نیز جدی گرفته نشد.
این پژوهشگر کتاب «فرهنگ املایی خط فارسی» فرهنگستان را کتابی دانست که بیشتر براساس سلیقۀ نویسندگان نوشته شده، نه براساس شیوه‌های دستور خط.
زبان و خط فارسی در یونسکو ثبت نشده است
سپس مهدی صالحی، کارشناس، مجری این نشست بر لزوم تشکیل کارگروهی که کارش فقط دستور خط باشد و مدام پیگیر بازنگری قواعد براساس نیازهای روز باشد تاکید کرد و با پیش‌کشیدن این بحث که «آیا وقت آن نرسیده که نظریه‌ای درخصوص خط فارسی داشته باشیم و به چند قاعده در این خصوص برسیم؟» هشدار داد: ملاحظه‌کاری قاعدتاً ما را زمین‌گیر خواهد کرد. نسبت قواعد خط در خیلی جاها مشخص نیست و بنابراین، باید رویکرد خط را درکلیت بازنگری کرد. بی‌گمان خط مهم است و فناوری‌ها و کاربران فناوری‌ها و مکان‌های کاربرد خط در فجازی باید بتوانند براساس شیوه‌نامه از خط پشتیبانی کنند.
وی در ادامه با اظهار تأسف از ثبت نشدن خط فارسی در سازمان جهانی استاندارد گفت: نه‌تنها زبان فارسی با این قدمت و سابقه در یونسکو ثبت نشده و روز جهانی زبان فارسی نداریم، خط فارسی هم در سازمان استاندارد جهانی به ثبت نرسیده است و این شرایط، وضعیت متزلزلی را برای خط فارسی در عرصۀ جهانی ایجاد می‌کند.
صالحی مسئولیت ثبت نشدن خط فارسی را متوجه فرهنگستان زبان و ادب فارسی دانست و گفت: اگر دنبال این کار بروند، دیگر امثال شرکت اپل، اجازه نخواهند داشت که خط فارسی را از گوشی‌های خود حذف کنند.
این عضو شورای سیاستگذاری دفتر پاسداشت زبان فارسی حوزۀ هنری همچنین ادامه داد: ما گمان نمی‌کنیم که بر همۀ مسائل واقفیم و همه چیز را همگان دانند و ده‌ها نفر در زمینۀ خط تجربه و سابقه دارند. سؤال این است که این تجربه‌ها کجا طرح و ثبت شده‌اند؟ باید بپذیریم که در دنیای جدید باید به راهکارهای جدید تن بدهیم. فرهنگستان با یک جمع‌سپاری ساده و کمک‌گیری از همۀ دست‌اندرکاران خط می‌تواند مسائل خط را مطرح و حل کند و کاری کند که همه در تدوین دستور خط دخیل شوند و در اجرا از آن حمایت و تبعیت کنند.
صالحی با یادآوری اینکه در حوزه‌های ملی و هویتی نیاز به مشارکت جمعی است اظهار کرد: ما در حوزۀ زبان و خط فارسی، هنوز در مطالبات دهۀ۶۰ گیر کرده‌ایم. هنوز با مسئله‌ای که مرحوم خانلری در دهۀ ۴۰ مواجه بوده و در دهۀ۶۰ و ۷۰به آن پرداخته شده است، مواجهیم و پیشرفتمان کم بوده است.
وی هشدار داد: اگر این لَختی را از نهادهای حوزۀ خط و زبان برندارند، دیگران برای ما تصمیم می‌گیرند. روزی در شورای عالی فرهنگستان اعلام کردم که فرهنگستان هنوز مرجعیت علمی دارد و تا ۱۰ سال دیگر گوگل مرجعیت علمی زبان فارسی را به دست خواهد آورد؛ اما امروز بعد از گذشت ۳ سال، گوگل این مرجعیت را در عرصۀ عمومی و حتی حاکمیتی به دست آورده است و متولیان محترم گویا ترجیح می‌دهند در این باره حرفی گفته نشود. البته نباید از انصاف بگذریم که فرهنگستان با همکاری سازمان ثبت احوال در شیوۀ ثبت اسامی افراد در شناسنامه‌ها و کارت‌های ملی، همچنین با همکاری وزارت کشور در ثبت اسامی شهرها همکاری خوبی را رقم زده اما این همکاری باید به دیگر عرصه‌های زبانی و همچنین به دیگر نهادها هم رسوخ می‌کرد که چنین نشده است.
آموزش و پرورش و رسانۀ ملی از دستور خط فرهنگستان تبعیت نمی‌کنند
صالحی ادامه داد: آموزش و پرورش و رسانۀ ملی ما نه‌تنها قلم ویژۀ خود را ندارند، از دستور خط فرهنگستان هم تبعیت نمی‌کنند و همین رسم‌الخط موجود را نیز درست اجرا نمی‌کنند! نرم‌افزاری هم به کار نمی‌برند که مطمئن باشند درست عمل می‌کند. ویراستاران زبده را هم به کار نمی‌گیرند که متن‌ها را یکدست کند. در سال‌های گذشته نرم‌افزار نگار را که در خود فرهنگستان و با همکاری دانشگاه شهید بهشتی و زیر نظر ۲۰ نفر زبان‌شناس تولید کردند، به کار نگرفتند وآن‌قدر به آن بی‌اعتنایی شد که به مرحلۀ اجرا و عمومی‌سازی و تجاری‌سازی هم نرسید. حضرات متولی بفرمایند که این نرم‌افزار که با بودجۀ این مملکت تولید شده، الان کجاست و چرا به کار گرفته نشد؟ حمایت از نرم‌افزار ویراستیار که محصول شورای عالی اطلاع‌رسانی بود قطع شد و گروه تولیدکنندۀ آن از ایران مهاجرت کردند. نرم‌افزارهای ویراویراست و پاک‌نویس هم که چندسالی است در حال شکل‌گیری هستند، جایگاه ویژۀ خود را نیافته‌اند و در عرصۀ حاکمیتی و در عرصۀ عمومی و دانشگاهی جایگاه چندانی ندارند. بماند که این نرم‌افزارها هم همۀ نیازها را پاسخ نمی‌دهند و ما هنوز مجبوریم بسیاری از قواعد دستور خط را در متن‌ها را به‌صورت دستی اجرا کنیم.
صالحی با اشاره به منحل‌شدن کارگروه خط و زبان فارسی در وزارت ارتباطات گفت: با اینکه برخی از فعالیت‌های این کارگروه غلط و بیراهه‌رفتن بود؛ اما قرار بود که از زیرساخت و فناوری‌های زبان حمایت کند. با بودجه‌ای که این کارگروه داشته، فناوری‌های زبان فارسی تاکنون باید بسیار پیشرفت می‌کردند که چنین نشد و در دولت قبل، با انحلال این کارگروه، حتی همان کورسوی امید هم کور شد و دولت جدید هم هنوز کاری نکرده است.
صالحی با افسوس بسیار ادامه داد: با مطالبه‌ها و پیگیری‌های هفت‌سالۀ انجمن ویرایش و درست‌نویسی، توانستیم از معاونت علمی ریاست جمهوری، مجوز راه‌اندازی شتابدهندۀ زبان فارسی را بگیریم تا بتوانیم در این حوزه مسیرهایی را هموار کنیم. حتی وزارت ارشاد در دولت قبل حاضر شد در راه‌اندازی این شتابدهنده مشارکت کند و محل تأسیس را تأمین کند. اما ناباورانه یکی از معاونان آقای ستاری، جلوی حمایت‌ها را گرفت و کار به نتیجه نرسید. برای راه‌اندازی این شتابدهنده، شرکت‌های فناور در حوزۀ خط و زبان فارسی، از جمله مؤسسۀ کامپیوتر اسلامی نور هم به میدان آمدند؛ اما حمایت‌های اولیه و به‌حق از آنها را قطع کردند. معاونت علمی ریاست جمهوری همۀ مجوزها را خودش داد، خودش قول حمایت داد، خودش ارشاد را به میدان کشید و خودش زیر حرف و قولش زد. بماند که فرهنگستان زبان و ادب فارسی در این زمینه هیچ حمایتی نکرد و حتی معاون فناوری وزارت ارتباطات هم قول تأمین بودجه داد و باز به این قول هم وفا نشد. این در صورتی است که نهادهای حاکمیتی باید با اقتدار، پشت ماجراهای خط و زبان و ادبیات بایستند.
صالحی در پایان به جمع‌بندی سخنانش تأکید کرد: مسئلۀ خط و زبان در حیطۀ امنیت و قدرت نرم است و مردم نمی‌توانند از ابتدا به آن وارد شوند. حاکمیت باید وارد شود و راهبری و حمایت کند و مردم و متخصصان را به همکاری فرابخواند. ولی متأسفانه نه‌تنها تاکنون چنین نکرده است، تلاش‌های نهادهای مردمی برای رسیدن به این هدف و برای قانع‌کردن حاکمیت به نتیجه نرسیده است. این را باید در نظر داشته باشیم که خط فارسی امکان جهانی‌شدن حتی در حیطۀ اقتصادی دارد و نرم‌افزارهای آن می‌توانند سرمایه نصیب کشور کنند.
بر اساس این گزارش، سلسله‌‌نشست‌های «زبان‌شناخت» به همت دفتر پاسداشت زبان فارسی حوزۀ هنری،در حوزۀ هنری واقع در خیابان سمیه، نرسیده به حافظ، روبه‌روی کوچه پورموسی برگزار می‌شود و عموم علاقه‌مندان و پژوهشگران می‌توانند در این نشست‌ها شرکت کنند.
انتهای پیام/
نظر شما